Święte Triduum Paschalne: katechezy, homilie, wprowadzenia, objaśnienia...

Historia wspólnoty. Jubileusz 30-lecia.

Ikona wspólnoty. Historia i symbolika.
[PDF]

Profil Wspólnoty na facebook'u

Kanał YouTube @paschalna

Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa. I dlatego właśnie Chrystus-Odkupiciel, "objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi". Człowiek odnajduje w Nim swoją właściwą wielkość, godność i wartość swego człowieczeństwa. (Encyklika Redemptor Hominis 10).

Odnajdywanie tej Bożej miłości, dzielenie się Nią we wspólnocie i świadczenie o Niej każdego dnia to misja, którą podążamy i odkrywamy w Kościele.

Jesteśmy wspólnotą katolicką, rodzin i osób wolnych, uczestniczących w życiu i posłannictwie Kościoła, by wypełniać naszą misję kapłańską, królewską i prorocką, stawać się wspólnotą wierzącą i ewangelizującą. "W Chrystusie objawiać w pełni człowieka samemu człowiekowi" w tych słowach zawiera się nasze posłannictwo, które odkryliśmy na drodze prowadzącej nas do budowania braterstwa i wspólnoty. Każdego dnia w komunii życia i miłości z Jezusem Chrystusem, który jest naszym Światłem i Życiem oraz jedyną drogą do Ojca, oddajemy Mu siebie, aby świadomie i głębiej przeżywać otrzymaną na chrzcie łaskę wiary.

"W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. (Ef 1:4)". Świadomi własnych słabości z prawdziwą pokorą, pragniemy pracować nad własnym nawróceniem, abyśmy przez swoje życie osobiste, rodzinne i zawodowe mogli stawać się żywym świadectwem Miłości Miłosiernej dla świata.

Jezus w całym swoim życiu ukazuje się jako nasz wzór: jest "człowiekiem doskonałym", który zaprasza nas, abyśmy się stali Jego uczniami i szli za Nim (KKK 520). Jego Pascha, czyli przejście ze śmierci do życia, ze smutku do radości staje się Paschą i centrum naszego życia. Przeżywając misterium Paschy Jezusa zagłębiamy się i odkrywamy tajemnice i powołanie, które Bóg ukrył w świątyni naszych ciał.

"Zwycięzcy dam manny ukrytej i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe". (Ap 2,17a). Owo imię w pewnej mierze wyraża istotę, cechy danej osoby, tak samo nazwa wspólnoty zawiera swoją tożsamość, odnaleziony skarb.

Wspólnota "Radości Paschalnej", to odkrywanie na co dzień tajemnicy Paschy, którą jest Chrystus. Dlatego nasze życie to Pascha: miłość i radość, pokój i dobro, upadek i powstanie, cierpienia i troski. Wszystko, co czynimy ma swoje źródło w misterium Paschy, z Niego wypływa i do Niego dąży, to życie od Paschy do Paschy.

"Dzień ten dla was będzie dniem pamiętnym" (Wj 12,14). Bóg przez Mojżesza nakazał Izraelowi obchodzić święto Paschy. My jako chrześcijanie wraz z Chrystusem przeżywamy Paschę Nowego Testamentu, która prowadzi nas do umiłowania krzyża, aby móc radować się ze zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa, to znaczy "żyć pełnią łask paschalnych" każdego dnia.

Zmartwychwstały jest dla naszej wspólnoty prawdziwym źródłem radości. Orędzie o Jezusie nazwane zostało Ewangelią czyli orędziem radości, radosną nowiną (Łk 2,10). Jezus mówił, że jeżeli będziemy żyli przykazaniami, będziemy żyli radością, a nasza radość będzie pełna (J 15,11). Nasze życie staje się ciągłym naśladowaniem Jezusa, poszukiwaniem królestwa niebieskiego, które podobne jest do skarbu ukrytego w ziemi albo drogocennej perły. Radość, którą przeżył ów człowiek w tej przypowieści, my odnajdujemy w sakramentalnym spotkaniu z Chrystusem w eucharystii, sakramencie pojednania oraz w budowaniu braterstwa i wspólnoty.

Odkrywanie i życie Paschą Chrystusa oraz niesienie radosnej nowiny światu, czyli ewangelizacja stanowią dwa główne charyzmaty naszej wspólnoty poznane przez modlitwę i znaki dane nam przez Boga. Są również odpowiedzią na wezwanie Ojca świętego Jan Paweł II do "nowej ewangelizacji". Ta nowa ewangelizacja ujawnia swą autentyczność i równocześnie wyzwala cały swój dynamizm misyjny, jeśli dokonuje się nie tylko przez dar słowa głoszonego, ale także przez dar słowa przeżywanego, to znaczy przez świadectwo życia.

Zwłaszcza świętość, jaśniejąca w życiu wielu członków Ludu Bożego, skromnych i często ukrytych przed oczami ludzi, to najprostsza i najbardziej pociągająca droga, na której można bezpośrednio doświadczyć, jak piękna jest prawda, jak wyzwalającą moc ma miłość Boża i jaka jest wartość bezwarunkowej wierności wobec wszystkich wymogów prawa Pańskiego, nawet w najtrudniejszych okolicznościach. (Encyklika Veritatis Splendor 106, 107).

Reguła życia duchowego to fundament naszego życia, to bycie chrześcijaninem każdego dnia. Z trwania przed Bogiem wynika nasze codzienne życie. Starając się nią żyć na co dzień, pogłębiamy naszą relację z Panem. Zarazem, reguła sprawia, że każdy z nas jest odpowiedzialny za wspólnotę, za jej jedność i duchowy wzrost. Jest ona dla nas znakiem przymierza z Panem i braćmi ze wspólnoty. Jeśli ją zachowujemy, to z miłości, a nie z lęku czy przyzwyczajenia. Zachowanie reguły wiąże się niejednokrotnie z podjęciem ofiary z siebie, kiedy jesteśmy zmęczeni lub zniechęceni.

Nasza reguła

• Modlitwa w intencji wspólnoty
• Modlitwa indywidualna
• Uczestnictwo w Eucharystii (w miarę możliwości w ciągu tygodnia)

Formacja

• Eucharystia wspólnotowa i spotkanie formacyjne wspólnoty – raz w miesiącu (najczęściej w drugą sobotę miesiąca)
• Uczestnictwo w spotkaniach małej grupy
• Triduum Paschalne
• Raz w miesiącu dialog małżeński (dla małżonków)
• Rekolekcje (w czasie wakacji)
• Uczestnictwo w miarę możliwości w ewangelizacji

SPOTKANIA MAŁYCH GRUP – miesięczne spotkania formacyjne w grupach małżeńskich lub osób wolnych. Podczas spotkania dzielimy się modlitwą, słowem Bożym, radością i troskami życia, spotkanie ma również charakter formacyjny.

EUCHARYSTIA I SPOTKANIE WSPÓLNOTY – Eucharystia jest naszym centrum, w którym tworzymy komunię z Bogiem i braćmi ze wspólnoty. Wspólnotowa Eucharystia i spotkanie odbywa się raz w miesiącu, w tym roku formacyjnym jest to druga sobota miesiąca. Miejscem, w którym się odbywają to parafia p.w. św. Andrzeja Boboli w Gdyni – Obłuże.

DNI SKUPIENIA – Dwa razy w roku, na początku adwentu i wielkiego postu wspólnota spotyka się na dniach skupienia. Spotkania te są budowaniem duchowej jedności i integracji wspólnoty.

TRIDUUM PASCHALNE – święto nad świętami, źródło naszej tożsamości. Każdy dzień świętego czasu Triduum ma swoje bogactwo. Rozpoczynamy ten czas wspólnotową Wieczerzą Sederową, podczas której spożywamy żydowskie potrawy, modlimy się i słuchamy hagady opowiadanej przez jednego z ojców.

• Wieczerza Wielkiego Czwartku – to pamiątka ostatniej wieczerzy, przeżywamy ją wspólnotowo w parafii, a kończymy ją we wspólnocie rodzinnej przy domowym stole.
• Wielki Piątek - adoracja krzyża, pod który podchodzimy z całym swym bogactwem swego życia z jego trudami i radościami.
• Wielka Sobota - czas ciszy, szabatu, w którym przechodzimy ze śmierci do życia.
• Wigilia Paschalna - noc wszystkich nocy. Wielkanoc. Ubrani na biało wspólnota uczestnicy w liturgii tej nocy, która jest źródłem Radości Paschalnej.

Modlitwa Wspólnoty Radości Paschalnej

Spotkania dla narzeczonych

Inicjatorem i pomysłodawcą spotkań dla narzeczonych jest Ks. Proboszcz Sławomir Decowski. Spotkania mają służyć narzeczonym w świadomym przygotowaniu się do ważnego wydarzenia w ich życiu, jakim jest Sakrament Małżeństwa. Odbywają się raz w miesiącu od września do czerwca. Wspólnota angażuje się w organizację i prowadzenie spotkań. Narzeczeni w trakcie tych spotkań spotykają się z księżmi, którzy przekazują im naukę kościoła dotyczącą małżeństwa i rodziny. Mają okazję wysłuchać małżeństw, które dzielą się swoim doświadczeniem i świadectwem życia. Mają również czas na to, aby porozmawiać ze sobą o treściach, które dotyczą ich przyszłego życia. Oprócz małżeństw ze Wspólnoty Radości Paschalnej swoim świadectwem służą zaprzyjaźnione małżeństwa ze Wspólnoty Domowego Kościoła.

Spotkania dla małżeństw

Małżeństwo to piękna droga, która czasem jest trochę kręta, czasem wyboista. Zdarza się, że nie raz przejdzie przez nie jedno małżeństwo „tajfun, huragan czy nawet trąba powietrzna”. Dlatego zdając sobie sprawę z różnych trudności dotykających relacje małżeńskie staramy się pomagać sobie i innym małżeństwom przez organizowanie konferencji, wykładów, warsztatów i spotkań, które pomagają odświeżać czasem nieco „przykurzoną” miłość.

Wiemy też, że tylko DOM budowany na skale może przetrwać każdą burzę, dlatego też dzielimy się świadectwem życia z Bogiem i budowania małżeństwa i rodziny na fundamencie sakramentów, modlitwy i dialogu.

Relacja w małżeństwie wymaga, aby ciągle o nią dbać, aby po odejściu dzieci, nie zostało w domu dwoje obcych sobie ludzi. Czasem zapominamy o tym, że żona chciałaby, na co dzień usłyszeć słowo „KOCHAM CIĘ” a nie tylko w dniu ślubu, a mężowi, na co dzień potrzebne są SŁOWA UZNANIA nawet za wkręcone gniazdko. Są to spotkania otwarte dla wszystkich małżeństw pragnących inwestować w swoje małżeństwo.

1. Historia powstania ikony

2. Symbolika i teologia ikony

Pobierz jako PDF

1. Historia powstania ikony

Od początku istnienia wspólnoty, ikony towarzyszą naszej duchowej drodze. Można powiedzieć, że są wpisane w nasz charyzmat.

Pragnienie posiadania własnej ikony było obecne we wspólnocie od wielu lat. Podejmowano nawet różne próby zaadaptowania czy łączenia istniejących ikon - ale bezskutecznie. Nadszedł jednak czas, kiedy Bóg odpowiedział na to pragnienie w zaskakujący sposób.

W roku 2019 rozpoczęliśmy formację opartą na lekturze kolejnych ksiąg Pisma Świętego, począwszy od Pięcioksięgu.

W lutym 2020 - na krótko przed lockdown-em w pandemii Covid-19 - przeżywaliśmy dni skupienia w Białogórze. Jedna z katechez - o Księdze Liczb - przedstawiała obraz obozu Izraelitów uformowanego w kształcie krzyża z Namiotem Spotkania rozstawionym w centrum. Tamtego wieczoru modlitwa poprowadziła nas do Bożego Przybytku, a słowa proroctwa otworzyły drogę do serca Ojca.

To wszystko, wspierane modlitwą, stało się duchową inspiracją dla jednej z sióstr do napisania ikony wspólnoty.

W Wielki Piątek 10 kwietnia 2020 r. podczas Nieszporów on-line, ikona po raz pierwszy została przedstawiona wspólnocie.

Poświęcenie ikony odbyło się 8 maja 2021 r. podczas Eucharystii na spotkaniu wspólnoty w dolnym kościele parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Gdyni Obłużu. Eucharystię celebrował ks. Maciej Rychert, ówczesny opiekun wspólnoty. Oryginalna ikona znajdowała się na ołtarzu, zaś kopie umieszczone były przed ołtarzem.

2. Symbolika i teologia ikony

Ikona przedstawia krzyż na złotym tle. Biała zasłona odkrywa wnętrze krzyża i ukazuje wpisane w niego elementy Namiotu Spotkania (Wj 25,8).

W narożnikach ikony znajdują się herby czterech Ewangelistów.

Herby czterech Ewangelistów

Cztery Ewangelie symbolizują pełnię objawienia o Jezusie Chrystusie Synu Bożym. W Nim wypełniły się wszystkie obietnice i pragnienia Pierwszego i Nowego Przymierza. On, Jedyny, w pełni objawił serce Ojca i do Niego prowadzi. (J 14,6-9) Karmiąc się Słowem Bożym, Ewangelią, poznajemy Jezusa i Ojca w Duchu Świętym.

Krzyż na złotym tle

W kształcie krzyża ustawione były plemiona Izraela na pustyni. W centrum krzyża był Namiot Spotkania. Przez znak krzyża prorok Balaam nie mógł przekląć Izraela lecz tylko błogosławić. (Lb 2; Lb 24)

W krzyżu Chrystusa wszyscy jesteśmy błogosławieni. Żyjąc tajemnicą krzyża niesiemy błogosławieństwo ludom całej Ziemi. (Wj 12,3)

Zasłona

Biała, odsłonięta zasłona symbolizuje zasłonę Namiotu Spotkania oraz zasłonę Przybytku, miejsca Najświętszego w Świątyni Jerozolimskiej rozdartą w chwili śmierci Jezusa. Wyraża całkowite otwarcie Boga na nas, Jego marzenie, aby każdy z nas miał śmiały przystęp do Ojca w świątyni naszego serca. Tam Bóg jest stale obecny i pragnie spotykać się z nami.

Namiot spotkania

Namiot Spotkania wpisany w tajemnicę krzyża - to serce wspólnoty i każdego z nas; Namiot Spotkania z Bogiem w Jego Słowie, na pustyni, w świecie oczekującym objawienia się synów Bożych. (Rz 8,19)

Arka Przymierza (Arka Świadectwa)

W Arce Przymierza przechowywane były Tablice Prawa (Dekalogu). Na ikonie, Arka wpisana w krzyż, wyraża pragnienie Boga, aby Jego Prawo miłości było wypisane na naszych sercach, byśmy je zachowywali i nim żyli. (Jr 31,33)

Litera M oznacza Maryję - Niewiastę z Apokalipsy obleczoną w słońce. Maryja nosiła w sobie Jezusa, Ona żyła Przymierzem. Ona prowadzi nas do Jezusa, do trwania w Przymierzu z Nim.

Przebłagalnia

Na Arce umieszczona jest przebłagalnia. To na niej spoczywała chwała Boga. Św. Paweł nazywa Jezusa Przebłagalnią (Rz 3,25). Tak jak arcykapłan niejako patrzył na Boga przez przebłagalnię, tak my przez Jezusa patrzymy na Ojca, a także Ojciec przez Jezusa patrzy na nas, przez Jego krzyż i zmartwychwstanie.

Stół chlebów pokładnych

Chleby pokładne są symbolem miłości bliźniego. Bóg pragnie byśmy byli jak chleb, który się błogosławi, łamie i rozdaje łaknącym; byśmy jak On, tracili swoje życie.

Siedmioramienny świecznik

To symbol Ducha Świętego, pełni i obfitości Jego darów. Bóg pragnie byśmy przeniknięci byli Jego Duchem, by On oświecał nasze serca światłem swojej prawdy.

Ołtarz całopalenia

Symbolizuje naszą codzienność, która jest przeżywana i składana Bogu jako „ofiara żywa, święta i Bogu przyjemna” (Rz 12,1)

Ołtarz kadzenia

Jest symbolem nieustannej modlitwy, która płynie z samego centrum serca. Uwielbienie i dziękczynienie jest jak wonne kadzidło, które nas wypełnia pięknym zapachem.

Kadź z brązu wypełniona wodą

Kadź służyła kapłanom do oczyszczeń. Symbolizuje postawę pokory z jaką jesteśmy wobec siebie, Boga i drugiego człowieka; uświadamia nam naszą małość i grzeszność oraz to, że nie jesteśmy samowystarczalni, że potrzebujemy Boga.

Namaszczenie olejem

Na końcu opisu Namiotu Spotkania, Bóg polecił Mojżeszowi, aby sporządził olej i namaścił nim wszystkie sprzęty : „aby się stały bardzo święte; i stanie się święty każdy, ktokolwiek się ich dotknie.” (Wj 30,26–29)

Pragnieniem Boga jest, aby wszystko w nas było namaszczone Duchem Świętym, przeniknięte Bogiem (KKK 460), byśmy byli przyobleczeni w Chrystusa (Ga 3,27), tak, by drugi człowiek w spotkaniu z nami doświadczał tej świętości i stawał się święty.

Dwie postacie

Dwie postacie stojące u wejścia Namiotu Spotkania symbolizują wspólnotę oraz świadectwo życia.

«Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich» (Mt 18, 20). Bóg, który jest wspólnotą Osób pragnie byśmy trwali we wspólnocie. Ona jest przestrzenią poznawania Boga, udzielania Jego łaski, oczyszczania naszej miłości, wzrostu człowieczeństwa, budowania relacji, towarzyszenia sobie w różnym sytuacjach życia, wspierania się i umacniania.

„A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa” (Ap 12,11) Świadectwo życia Ewangelią, ewangelizacja - to nasz charyzmat. Żyjąc wiarą i zaufaniem w bliskości przymierza z Bogiem chcemy pokazywać Jego miłość i zapraszać do bliskości z Nim, do Jego serca, wszystkich, do których nas posyła.

Początki

Wspólnota ma swoje bardzo silne korzenie w Ruchu Światło-Życie. Założycielem i pierwszym moderatorem krajowym Ruchu był ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987). Początki Ruchu sięgają pierwszej połowy lat 50-tych, wtedy to ks. Blachnicki zorganizował pierwsze rekolekcje oazowe dla ministrantów. Potem formacja objęła dzieci, młodzież, dorosłych, rodziny i duchownych. W naszej wspólnocie parafialnej (pw. św. Andrzeja Boboli w Gdyni Obłużu) Ruch istnieje i działa od jesieni 1981 roku, obejmując od początku swoją formacją rodziny, młodzież i dzieci. I właśnie z tej wspólnoty młodzieżowej wyrosła nasza wspólnota. Część osób, które jako dzieci i młodzież tu się formowały, zapragnęło jako studenci i młodzież pracująca angażować się dalej.

W 1994 r. animatorzy młodzieżowej wspólnoty Ruchu Światło-Życie działającej przy parafii św. Andrzeja Boboli, po przejściu całej formacji przewidzianej w Ruchu, zapragnęli stworzyć diakonie, które Ruch Światło-Życie proponuje jako kolejny etap, już nie tylko formacji, ale też służby. Aby zrobić to świadomie i dobrze się do tego przygotować, przeszli Seminarium Odnowy w Duchu św. u Jezuitów w Gdyni. Po kilkutygodniowych spotkaniach przygotowani animatorzy zdecydowali się na utworzenie diakoni, czyli grup, które formowały uczestników obłuskiej wspólnoty młodzieżowej do służby. Powstały diakonie ewangelizacji, modlitwy, miłosierdzia, diakonia muzyczna i diakonia uwielbienia tańcem. Każda z diakoni spotykała się regularnie i podejmowała zadania zgodne ze swoim przeznaczeniem. Członkowie diakoni miłosierdzia odwiedzali chorych w szpitalach, diakonia modlitwy wstawiała się w intencjach, które były jej powierzane, diakonia tańca organizowała warsztaty dla osób, które chciały poznawać taką formę modlitwy, diakonia muzyczna posługiwała w parafii i na różnych wydarzeniach w diecezji, diakonia ewangelizacji angażowała się w różne formy ewangelizacji w Trójmieście, jak i w całej Polsce. Wspólnota ściśle współpracowała z moderatorami diecezjalnymi i moderatorami centralnych diakonii. Wyjeżdżaliśmy na różne kursy i rekolekcje, aby ciągle się rozwijać. Diakonie wspólnotowe współpracowały ze sobą przy różnych wydarzeniach, angażowała się cała wspólnota. To był czas bardzo intensywnego i szybkiego rozwoju wspólnoty. Dlatego właśnie rok 1994 przyjęliśmy jako początek „narodzin” Wspólnoty Radości Paschalnej.

W krótkim czasie wspólnotowa diakonia ewangelizacji została zaproszona do podjęcia zadań Diecezjalnej Diakoni Ewangelizacji. Z tego wynikało coraz większe zaangażowanie wspólnoty w diecezji. Wspólnota coraz bardziej dojrzewała i z młodzieżowej zamieniła się we wspólnotę dorosłych, przyciągając coraz więcej młodych dorosłych. Trochę przestawało się to mieścić w powszechnych ramach Ruchu Światło-Życie działających w Polsce w latach dziewięćdziesiątych (gdzie było miejsce dla dzieci, młodzieży i małżeństw, ale dla dorosłych jeszcze niezamężnych nie bardzo znajdowało się miejsce).

Ważne osoby na naszej drodze

Ważnym etapem dla nas jako wspólnoty było nawiązanie współpracy ze wspólnotą Kairos z Białegostoku, która w tamtym czasie była Centralną Diakonią Ewangelizacji Ruchu Światło-Życie. Co ciekawe, była to wspólnota bardzo podobna do naszej, bo gromadziła dorosłych zarówno żyjących w małżeństwach jak i samotnie. Między innymi to właśnie ksiądz Zbyszek Snarski z Białegostoku zachęcał nas do odważnego kroku, aby zakładać wspólnotę ludzi dorosłych osadzoną w Ruchu.

Również bardzo ważnym etapem w rozwoju duchowym wspólnoty w latach 90-tych było przeżycie w formie rekolekcji Triduum Paschalnego. Jest to przewidziane w formacji Ruchu Światło-Życie. Tym, który odkrył przed nami piękno Triduum, jego znaczenie, symbolikę i bogactwo był o. Janusz Jędryszek OFM Conv. Do Darłowa, gdzie pracował o.Janusz najpierw pojechały tylko dwie osoby. Kiedy opowiedziały, co przeżyły, to w kolejnym roku pojechała mała grupa, a w następnym już większa część wspólnoty. I tak jeździliśmy tam do 2000 roku. Potem o. Janusz zmienił parafię, a w naszych małżeństwach zaczęły pojawiać się dzieci. Szukaliśmy więc, gdzie bliżej moglibyśmy pełniej przeżywać Triduum. Tak trafiliśmy do Franciszkanów w Gdyni.

To było dla nas odkrycie na nowo piękna i siły Kościoła, Eucharystii, wiary. Najpierw cały rok czekaliśmy na Triduum, świętowaliśmy, a kiedy kończył się czas wielkanocny, tęskniliśmy już za kolejnym Triduum. Odkryliśmy, że to chcemy zgłębiać i tym żyć. Na każde Triduum przygotowywaliśmy taniec uwielbienia i prowadziliśmy tańce paschalne.

To właśnie w czasie przeżywania jednego z Triduum, w 2003 roku powstała nazwa naszej wspólnoty. Modliliśmy się o to i Marek Filar zaproponował, czy właśnie ta nazwa „Wspólnota Radości Paschalnej”, nie określałaby najlepiej naszego charyzmatu.

Ważnym księdzem towarzyszącym naszej wspólnocie był śp. ks. Piotr Mazur. Nigdy nie był formalnie naszym opiekunem, ale bardzo wiele akcji ewangelizacyjnych robiliśmy razem. On zachęcał nas do odważnej modlitwy i organizowania wszystkiego na wysokim poziomie, odważnie i z rozmachem. Ks. Piotr i Marek Filar byli przyjaciółmi od najmłodszych lat. Ta dziecięca przyjaźń przerodziła się w przyjaźń duchową, a potem w przyjaźń z naszą wspólnotą. Wszyscy bardzo przeżyliśmy nagłą śmierć ks. Piotra. Wierzymy, że wspiera nas teraz z Nieba.

Czas Wspólnoty Radości Paschalnej

We wspólnocie powoli zaczęły pojawiać się pary i małżeństwa. Najpierw powstała Diakonia Par, która spotykała się w ramach wspólnoty młodzieżowej. Potem powstała grupa małżeństw, która na początku lat 2000 zaczęła funkcjonować już jako samodzielna grupa. Wtedy zapadła decyzja, że postanawiamy istnieć jako samodzielna wspólnota w strukturach Ruchu Światło-Życie. Kiedy to wspominamy, z lekkim uśmiechem mówimy, że „ojcowie założyciele” to Gosia i Marek Filar, Agnieszka i Marek Ołtarzewscy oraz Agnieszka i Irek Trojanowicz. Spotykaliśmy się w kilka małżeństw; wspieraliśmy się duchowo, świętowaliśmy razem zakupy naszych pierwszych własnych mieszkań i samochodów (używanych). Świętowaliśmy narodziny naszych dzieci i celebrowaliśmy wspólnie ich chrzty, Pierwsze Komunie. Zawsze w centrum naszego życia było Triduum. Powoli zaczęły gromadzić się wokół nas kolejne małżeństwa - zarówno te, które pojawiały się we wspólnocie młodzieżowej, a także znajomi, którzy - zaciekawieni naszą drogą - chcieli posmakować, co to jest wspólnota.

Początkowo spotykaliśmy się przy parafii św. Andrzeja Boboli. Kiedy stało się to niemożliwe, znaleźliśmy dla siebie miejsce u Sióstr Służebniczek na Oksywiu. Cały czas byliśmy aktywni w Ruchu Światło-Życie i w ewangelizacji. W roku 2007 Moderatorem Generalnym Ruchu został ks. Adam Wodarczyk (dzisiaj biskup pomocniczy archidiecezji katowickiej). Zaczął On na funkcje moderatorów poszczególnych diakoni w Ruchu Światło-Życie powoływać osoby świeckie. W 2009 roku mieliśmy okazję zaprosić ks. Wodarczyka do nas na spotkanie wspólnoty w czasie Wielkanocnym, które zawsze uroczyście świętowaliśmy. Nasz Gość, znając już trochę naszą historię, uczestnicząc w spotkaniu, Eucharystii, dzieleniu i świętowaniu powiedział: “W waszej wspólnocie zobaczyłem pełnię Kościoła”. Potem zaproponował, by Marek Filar został moderatorem odpowiedzialnym za Centralną Diakonię Ewangelizacji oraz by wspólnota zaangażowała się w tą diakonię. Posługę Marek pełnił przez kilka lat. Potem dostał zaproszenie do zespołu Komisji Episkopatu Polski do spraw Nowej Ewangelizacji.

Wspólnota rozwijała się dalej. Widzieliśmy, że oprócz małżeństw, swojego miejsca w Kościele szukają także osoby dorosłe, które nie są jeszcze w małżeństwie albo życie tak się im ułożyło, że np. samotnie wychowują dzieci. Zaczęliśmy oprócz małżeństw zapraszać do wspólnoty wszystkie osoby, które pragnęły wzrastać i żyć we wspólnocie. I tak powstały cztery grupy małżeństw oraz tzw. grupa osób wolnych.

Spotykamy się raz w miesiącu całą wspólnotą na dużym spotkaniu w kościele z Eucharystią, konferencją i poczęstunkiem. Raz w miesiącu spotykamy się także w domach w małych grupach dzielenia. Raz w roku w czasie letnich wakacji wyjeżdżamy na tygodniowe rekolekcje wspólnotowe, a w Adwencie i Wielkim Poście na weekend, który ma nam pomóc przeżywać czas przygotowania do Świąt.

W centrum zawsze jest dla nas Triduum. Od 2012 roku angażujemy się ponownie w życie Parafii św. Andrzeja Boboli i tu się obecnie spotykamy, chociaż wspólnotę tworzą osoby z różnych części diecezji. Posługujemy na mszy o zdrowie, na spotkaniach dla rodziców dzieci przygotowujących się do Pierwszej Komunii Świętej. Prowadzimy także Spotkania dla narzeczonych oraz sobotnie wieczory uwielbienia.

Jedni przychodzili do wspólnoty, inni odchodzili, ale są osoby, które trwają we wspólnocie, bo wspólnota jest wpisana głęboko w ich serce i życie. Przez tych wiele lat doświadczaliśmy wzlotów i upadków, ale wiemy jak ogromną wartość ma to, że możemy się razem modlić, wspierać, docierać, razem świętować i razem śmiać się i płakać.

Jubileusz 30-lecia

W sobotę 5 października 2024 roku dziękowaliśmy Bogu za 30 lat wspólnej drogi, za doświadczenie w naszym życiu Jego żywej obecności, za świadectwo wszystkich, którzy tę wspólnotę współtworzyli i współtworzą.

Uroczystej Eucharystii przewodniczył i homilię wygłosił bp Piotr Przyborek. Mszę koncelebrowało także wielu księży - przyjaciół i byłych opiekunów wspólnoty. Po Eucharystii stanęliśmy z wdzięcznością w modlitwie uwielbienia, po czym okolicznościową katechezę o radości paschalnej powiedział o. Janusz Jędryszek OFM Conv. Świętowanie kontynuowaliśmy wraz z wielu gośćmi przy wspólnym stole.

O jubileuszu można przeczytać też w:

Gość Niedzielny: Artykuł i zdjęcia

Echo parafii: Artykuł

Zaproszenie

Wspólnota Radości Paschalnej

Parafia św.Andrzeja Boboli, Gdynia Obłuże [www.bobola.gdynia.pl]

Opiekun wspólnoty: ...

Moderator: Rafał Kosicki

Rada Wspólnoty:

1. Małgorzata i Marek Filar
2. Agnieszka i Irek Trojanowicz
3. Agnieszka i Marek Ołtarzewswcy
4. Sylwia i Mariusz Grinholc
5. Ewa i Sławek Kwiatkowscy
6. Joanna i Rafał Kosiccy

Statut wspólnoty: [Pobierz PDF]

Osoby zainteresowane wspólnotą prosimy o kontakt z Rafałem Kosickim: [email protected]